Budynek wzniesiono w 1903 roku jako Szpital św. Ducha, który był utrzymywany i nadzorowany przez proboszcza starogostyńskiego. Była to kontynuacja fundacji Mikołaja Przedpełkowica z rodu Łodziów, założyciela i pierwszego właściciela Gostynia, z 1301 roku.

Od 1936 roku był to Zakład Kościelny Schronisko dla Starców pw. św. Ducha, które dysponowało 16 miejscami. Pensjonariuszami mogli zostać ubodzy katolicy niezdolni do pracy, nieposiadający rodziny. Schronisko zapewniało bezpłatny pobyt, wyżywienie i opiekę medyczną. Majątkiem zarządzało kuratorium składające się każdorazowo z proboszcza starogostyńskiego – jako przewodniczącego, proboszcza parafii farnej w Gostyniu – zastępcy przewodniczącego, oraz, wybieranych na trzyletnią kadencję, dwóch polskich mieszkańców Gostynia i jednego mieszkańca Starego Gostynia, zatwierdzonych przez wikariusza generalnego Kurii Arcybiskupiej w Poznaniu.

W latach II wojny światowej kwaterował tu niemiecki oddział łączności. W latach 1945-1948 obiekt pełnił swą pierwotną funkcję, jednakże administratorem była parafia farna pw. św. Małgorzaty w Gostyniu. W 1948 roku budynek został przejęty na rzecz Skarbu Państwa. Miały tu siedzibę kolejno: Miejski Handel Detaliczny, Powszechna Spółdzielnia Spożywców „Społem” i Powiatowy Urząd Pracy. Po przemianach ustrojowych obiekt zwrócony został parafii farnej, od której odkupiła go Gmina Gostyń. Od 2010 roku budynek jest siedzibą Muzeum w Gostyniu, samorządowej instytucji kultury działającej od 1967 roku. Jest to muzeum regionalne, którego zbiory pochodzą z obszaru dzisiejszego powiatu gostyńskiego. Placówka prowadzi badania regionalne, działalność wydawniczą i turystyczną.