Budynek powstał na przełomie XIX i XX wieku. Usytuowany był przy ówczesnej ulicy Leszczyńskiej 28 (dziś ul. Powstańców Wielkopolskich 10).

Do roku 1919 mieścił się tutaj Hotel „Kaiserhof”, którego właścicielem był Oskar Gabriel. Do końca 1918 roku odbywały się tutaj najważniejsze uroczystości miejskie i powiatowe, organizowane przez Prusaków.

11 maja 1919 roku, po wcześniejszym odkupieniu budynku, Józef Szyszka otworzył tu Hotel „Resursa” z restauracją. Dotychczasowy właściciel zdecydował się nie przyjmować polskiego obywatelstwa i wyjechał do Niemiec.

Od 1925 roku do 1928 roku działało tu kino „Odeon”, którego właścicielem było Koło Związku Inwalidów Wojennych. Odkupili oni przedsięwzięcie od prywatnych właścicieli – Antoniego Hołogi i Aleksandra Thielmanma, a siedzibę kina przenieśli ze „Strzelnicy” Kurkowego Bractwa Strzeleckiego. Wprowadzono stałe seanse. Miały się one odbywać w soboty i niedziele. 22 marca 1930 roku otwarto w tym budynku kino „Corso”. Nie udało się dotąd ustalić właściciela przedsięwzięcia. Zainstalowano nowoczesne projektory i agregaty prądotwórcze. Niemym obrazom miała odtąd towarzyszyć grana na żywo muzyka. Pierwszym wyświetlonym filmem był „Policmajster Tagiejew”, oparty na tle powieści Gabrieli Zapolskiej. W roli głównej wystąpił Eugeniusz Bodo. Repertuar kina zmieniano co tydzień. O każdym nowym filmie informował „Orędownik Gostyński” w postaci komunikatu i reklamy. Na okres wakacji seanse zawieszano. Trudno ustalić, czy kino „Corso” wznowiło działalność jesienią 1930 roku. W lokalnej prasie brak jakiejkolwiek wzmianki. 11 listopada 1930 roku rozpoczęło działalność kino „Apollo”, którego właścicielem był Związek Inwalidów Wojennych. Nie sposób ustalić, jak długo działało.

W 1931 roku obiekt nabył Feliks Marczyński i urządził restaurację „Bomboniera”. Działalności hotelowej nie prowadził.

14 stycznia 1933 roku wystartowało tu kino „Słońce”. Właściciela nie udało się ustalić. Kino zadebiutowało filmem „Romans Królowej Piękności”. Tydzień później na ekranie pojawił się polski film „Janko Muzykant”, oparty na powieści Henryka Sienkiewicza. Niebawem kino na kilka tygodni zamknięto. Działalność wznowiło 25 marca 1933 roku, by po kilku seansach zakończyć funkcjonowanie.

W budynku „Bomboniery” odbywały się spotkania kilku miejscowych organizacji i stowarzyszeń, w tym m.in. przedstawienia teatru „Fredreum” i narady klubu sportowego „Kania”. Feliks Marczyński, oficer rezerwy, właściciel budynku i restauracji, działacz „Fredreum” i „Kani”, zginął w Katyniu.

Po 1945 roku w budynku swoją siedzibę miała Milicja Obywatelska. Od 1983 roku do 1997 roku mieścił się tutaj Urząd Skarbowy. Dziś jest to własność prywatna.